Een vermoeiende week achter de rug

17 tot 24 oktober:


Vorige week zaterdag waren we dus bij Jos uitgenodigd. Hij had van alles voorzien om te eten. Na het eten een beetje muziek, en het feestje kon beginnenJ Het was leuk om nog eens volledig te ontspannen. Iedereen even de gedachten verzetten, en niet meer aan het werk denken.
Zondag tweede poging voor het maken van het brood. Moest de gasfles niet opgeweest zijn ben ik er zeker van dat het brood gelukt was. Het was gewoon pech. Maar weer heeft iedereen er van gegeten. Het brood begon dus echt te rijzen in de oven. Maar jammer genoeg was de gasfles op. EN er was niet direct een nieuwe beschikbaar.
Dinsdag was het verkiezingen in Niger. De CSI 's waren dus niet open. Dus is het een dagje bureau geworden. Ik heb veel werk gehad op de bureau. Plannen uitwerken voor de komende weken, lesvoorbereidingen maken. Dus het was zeker niet slecht dat de chauffeurs niet moesten werken.
Dinsdag heb ik een STOP roken plan gemaakt voor één van de chauffeurs. Hij moest heel hard lachen toen ik daar woensdagmorgen stond met het plan. Tot hier toe is het al gelukt. De andere chauffeurs die ook roken vroegen ook een plan. Allemaal jaloers dat de aandacht naar één van de mannen gaatJ
Woensdag en donderdag hebben we opnames gedaan in één van de case de sante. Toen we donderdag aankwamen zat er verschrikkelijk veel volk. Zoiets had ik nog nooit gezien. Zeker 250 vrouwen met kinderen overal. Het was onmogelijk om al die kinderen te wegen. Ik en de HP, hebben dan tussen al de moeders gewandeld, we hebben een selectie gemaakt van de kinderen die we zouden wegen en de kinderen die we niet gaan wegen. De moeders waren niet echt tevreden als we hun kinderen niet gingen wegen. Maar het was gewoon niet mogelijk. Volgende week donderdag keren we terug op daar verder opnames te doen.
We hebben daar echt SUPER hard gewerkt. Ik was het uur helemaal uit het oog verloren en de chauffeur was in slaap gevallen in zijne auto. Tegen dat we terug in Dakoro aankwamen was het bijna donker. De chauffeur stopt normaal om 17 uur met werken, we waren om half 7 terug in Dakoro. De weg naar huis werden we om de 15 minuten gebeld daar de basis. Om te horen waar zaten. Dit was niet voor herhaling vatbaar.
Vrijdag ging ik naar de CSI in Soli. Die is het verste verwijderd van Dakoro. Er is daar eigenlijk al een serieus verschil in landschap te merken, er zijn meer kamelen en het is er veel droger. Ik ging daar heel de dag blijven, een beetje observeren en helpen. Toen ik er 90 minuten was komt ineens de verpleegkundige naar mij dat ik snel moest komen.
Daar was dan een zwangere vrouw (meisje van 15 jaar) aan het stuipen. Heel de familie daar rond, ik had met moeite plaats om bij de patiënt te komen. En nu??????
Ik ken niets van zwangere vrouwen. Samen met de VPK snel het protocol nagezien. Maar er was geen twijfel mogelijk de vrouw moest zo snel mogelijk naar het ziekenhuis in Dakoro om een keizersnede te doen.
Ik heb een infuus geprikt met, medicatie gegeven en snel vertrokken. De chauffeur was echt SUPER; hij heeft mij super hard geholpen. Eerst en vooral alles uitgelegd aan de familie. Toen zaten we al in de auto. Er was geen tijd meer om daar te blijven. Op de weg naar huis, voelde ik de pols niet meer. Snel gevraagd aan de chauffeur om te stoppen. Om zeker te zijn, maar er was nog pols aanwezig. OEF!!!!!!
Er waren nog twee andere mensen van de familie mee. Het was nog niet moeilijk en zwaar genoeg zeker, ineens begon één van die vrouwen over tegenJ
Aangekomen in het ziekenhuis stond er niemand ons op te wachten. De chauffeur had nochtans via de radio verwittigd dat we gingen komen. Toen zag ik ineens Reinou (de Hollandse gynaecoloog). Patiënt snel naar de operatie zaal gebracht, moeder en kindje leven nog. Was heel blij toen ze dat 's avonds tegen mij zei.
Vanavond is het, het afscheidsfeest van twee dokters. Gaat heel leuk worden, daar ben ik zeker van. Er komt een groepje muziek spelen. En alle andere mensen van MSF van Niger gaan ook komen en dan natuurlijk veel nationale staff.
Maandagavond blijf ik een nacht in Goula slapen, dat is waar één van de CSI' s is. Ik kijk er echt wel naar uit. Er moet ook een chauffeur daar blijven, voor de veiligheid. Het is eigenlijk vooral omdat er een radio in de buurt moet zijn. De mensen van de CSI vinden het echt super leuk dat ik blijf slapenJ