november

Zoals jullie waarschijnlijk allemaal wel al gemerkt hebben is mijn schrijffrequentie geminderd. Ik ga vanaf nu proberen om, om de twee weken een verslagje te schrijven. Ik hoop dat ik het even blijf volhouden. Misschien verander ik binnen een paar weken na 1 keer om de drie weken. Maar ik ga mijn best doen om vol te houden. Wat heb ik in tussentijd meegemaakt.
Vorige week zondag zijn we met een paar expats en nationale staff naar een feest van de Peul geweest. De Peul is hier een bepaalde etnische groep. 1 keer per jaar geven die een feest in een klein dorpje. Alle Peul van het land gaan er dan naar toe. Het duurt 1 week. Er wordt veel gedanst en gezongen. De mannen en vrouwen mogen 1 dag tijdens dat feest een andere man of vrouw kiezen voor 1 nacht. De mannen bij ons waren helemaal te vinden voor die dag tijdens het feest. Op het einde van de week mogen de mannen een andere vrouw kiezen die dan haar kinderen en familie achterlaat en meegaat met de andere man. Elke man heeft zo recht op 4 vrouwen.
Deze week heb ik mijn eerste les gegeven aan de mannen van de case de Santé. Ze zijn allemaal zeer gemotiveerd; maar GEDULD is een mooie kunstJ
Elke week passeer ik dus in de case de santé 's. Ik controleer dan het werk en tel alles 20 keer na. Elke keer zijn er zakjes PPN die zomaar verdwenen zijn. Het is soms wel zeer vermoeiend dat ge constant het werk moet controleren. Geen seconde zijt ge gerust en kunt ge er 100% zeker van zijn dat alles in orde is. Het goede nieuws is dat MSF een kleine vergoeding gaat geven voor de case de santé's. Zo kan ik er toch al een beetje geruster mijn dagelijkse bezoekjes doen. Zonder dat ik te veel vragen krijg.
Deze week ging ik normaal 2 nachten in de CSI van Goula blijven slapen. De eerste nacht bij de HP, wat ook de vrouw is van de major van de CSI van de staat. De major heeft dus twee huizen met 4 vrouwen en heeeeeeeeeeeeeeel veeeeeeel kinderen. Ik ben er nog steeds niet uit of het allemaal vrouwen zijn van de major. Die nacht dat ik er was, was de major in het andere huis. De HP Aïchatou heeft een kamer met drie bedden. Twee kleine en 1 heel groot. Het grote bed is dus voor als de Major komt slapen. Als hij niet komt slapen dan slaapt er niemand in dat bed. Het was een zeer leuke nacht en leuke ervaring. De dag nadien was de eerste ochtend dat de koud aan het worden was. Wat we koud kunnen noemen natuurlijkJ Ik denk dat het nog steeds 25°C was. Maar wel zeer veel wind. Ik was blij dat ik een pull bij had en mijn sjaal kon aandoen.
Voor de Nigerijnen is het dus echt al heel koud. Die dragen een must en ski-jasJ
Deze week voor het eerst een zeer ernstig ondervoed kind gezien. Het was 15 maanden oud en woog meer 3 kg. Het was een weeskindje en werd voor de moment opgevoed door de oma. Het kreeg bijna geen eten. De grootmoeder dacht dat het geen honger had. Het kindje is door verwezen naar de CRENI (intensieve voor de ondervoeding) Een paar dagen nadien ben ik het dan geen bezoeken. De oma was heeeeeeeel blij mij te zien. Ze nam mij daar vast precies of ze mij al jaren kende. Het was wel een zeer leuk gevoel. Het kindje zag er een heel klein beetje beter uit. Maar het is een kwestie van weken. Ik ge proberen om elke week eens op bezoek te gaan.
De tweede nacht ben ik niet in Goula mogen blijven. Er zijn rebellen gesignaleerd aan de grens met Mali (meer dan 1000km van hier)Die daar een hotel zijn binnengevallen waar ook mensen van MSF waren. Er is uiteindelijk niets gebeurd, ze hebben kunnen onderhandelen. De verantwoordelijke heeft gezegd dat het nu even voor de moment is maar dat dat wel terug zal veranderen en dat we wel terug daar gaan mogen slapen. Voor mij klinkt het een beetje overdreven. Omdat het uiteindelijk 1000 km van hier is. Maar MSF wilt op veilig spelen, wat ik natuurlijk ook wel kan begrijpen.
Vanavond is er weer eens een feestje. Agnes (Italiaans architect) vertrekt volgende week. Daarom dat ik nu ook ga afronden met mijn briefje, omdat ik haar beloofd heb te helpen met taarten te bakken.

Een weekje overgeslagen

Vorig weekend ben ik niet tot op internet geraakt doordat ik ziek was. Twee dagen in bed gelegen met 39,4° koorts. Zondagnamiddag was het volledig verdwenen. Eén of ander virus. Natuurlijk was het de grote vraag heb ik Malaria of niet? Drie keer hebben ze de test gedaan. Het is een klein testje dat ze een beetje bloed nemen langs u vinger. Maar negatief, zeer grote opluchting. Twee weken geleden heb ik dus mijn nacht in Goula doorgebracht. Ik heb daar geslapen onder de prachtige sterrenhemel. Het was een zeer leuke ervaring. Zeker voor herhaling vatbaar.
Twee weken geleden hebben we het megafeest gehad van Roberta en Reinou die jammer genoeg nu al vertrokken zijn. De twee onschuldige schaapjes zijn geslacht. Het was echt leuk om een echt feest te hebben. Het was zeer veel volk gekomen. Ook van de nationale staf was er veel volk. Super om eindelijk ook eens een beetje Europese muziek te horen.
Gisteren was het, het feest van Felix. Ook een super geslaagd feest. Vandaag badminton gespeeld. Jos (Belg van een andere NGO) heeft een net in zijn tuin geïnstalleerd. Het was wel iets te warm om te spelen maar het was leuk om eens iets anders te doen. We gaan mss een zwembad laten instaleren in Jos zijn tuin. Dat zou echt fantastisch zijn. Ik dank dat ik zondag dan niet meer weg te denken ben van het zwembad.
Het weer blijft dus nog steeds zeer warm. In de ochtend wordt het een beetje frisser. Ik heb één dag zelfs een pul moeten aandoen voor in de auto te zitten. Er is soms zeer veel wind. Iedereen van de expats verklaarde mij zot en de lokale staf zei dat ik een echt nigerijnse was geworden als ik nu koud hebJ
Er zijn hier mensen die hier dus een must dragen en een mega dikke jas tijdens de morgend. Het is dus wel 26° ofzo, zeker niet kouder en dar is enkel tot 8 uur nadien wordt het gewoon terug HEET.
Deze week heb ik mijn eerste echte bevalling gedaan. Het was wel niet alleen; ik was samen met de vroedvrouw. Maar ik heb goed geholpen. En het was leuk een bevalling te doen in normale omstandigheden. Zo weet ik toch wat ik moet doen als ik alleen ben.
Niet dat ik nu een expert ben in bevallingen maar ik voel me toch al een beetje geruster dan voordien.
Morgen ga ik zelf opnames doen in de case de santé 's. Ik kijk er wel naar uit maar het natuurlijk ook wel spannend. Het is eigenlijk echt meer het werk van een huisdokter in België. Moet Antibiotica enzo voorschrijven?
Nog een belangrijk nieuwsje. Bijna vergeten eigenlijk op het feest ben ik ten huwlijk gevraagd. Ik heb gezegd dat ik het eerst aan mijn papa moest vragenJ
In Soli (één van de CSI) ben ik begonnen met het zoeken van de kinderen die afhaken van het programma zonder dat hun gewicht bereikt is. Soli is meer naar het noorden en er zijn sommige dorpen meer dan 30 km verwijderd van de CSI. Ik begrijp eigenlijk heel goed dat die mama's niet elke week zover willen wandelen om een beetje plumpy nut te krijgen. Op de moment is het ook het binnenhalen van de oogst. De mensen hier stellen andere prioriteiten dan bij ons. Ze zouden liever een kind laten doodgaan dan een mislukte oogst. Mislukte oogst wilt zeggen meer zieke of dode kinderen. Het is soms heel moeilijk om alles te begrijpen hoe de mensen hier denken.
Hoe meer we naar het noorden gingen, hoe dichter bij de woestijn. Daar groeit echt niet veel meer. Door de zeer slechte regenval van dit jaar is er nog minder dan normaal te bespeuren. Er wordt hier eigenlijk een beetje gevreesd voor een zeer rampzalige situatie in 2010. De prijzen van het graan en rijst… Zijn zeer hard omhoog gegaan tegen over vorig jaar. Op de moment kan MSF nog niet veel doen. Binnen twee weken blijf ik nog een nacht in Goula slapen. Zaterdag 21 november geef ik rrn opleiding voor de mannen van de case de santé's. Het begint al om 8 uur 's morgens. Daarom is het beter dat ik een nacht daar blijf slapen. JOEPIE nog eens een nacht onder de prachtige sterrenhemelJ