Oeps weer even geleden

Vorig weekend heb ik ook niet echt veel tijd gehad om iets te schrijven. Zaterdag was het Tabaski feest. Het feest waarop alle moslims een schaap slachten en delen met familie, buren en vrienden.
Zaterdag tegen 11 uur was ik dus uitgenodigd bij één van de chauffeurs. Degene die probeert te stoppen met roken.
Eerst voorgesteld aan vrouw en kinderen. Er waren nog veel kinderen van uit de buurt, nog een andere chauffeur en de slager. Toen ik aankwam waren de schapen al dood. Ze moesten alleen nog volledig voorbereid worden. Het is veel werk om heel het schaap voor te bereiden. Dat neemt eigenlijk heel de zaterdag in beslag. Zondag wordt het schaap dan gegeten.
Zaterdag worden de ingewanden gegeten. Het was dan dus ook de eerste keer in mijn leven dat ik alle ingewanden heb geproefd. Eerlijk gezegd viel dat nog goed mee. Maar ik denk ook dat het de manier van bereiden was.
Zaterdag hebben ze mijn haar dan gevlochten en mijn handen en armen vol met HENNA gezet. Een echte Afrikaanse geworden. Iedereen die ik tegen kwam vond het fantastisch. Maar het Europese haar is toch niet echt gemaakt voor vlechtjes. Vanaf dat het draadje los is komt heel die vlecht los. Maar het is toch wel 6 dagen heel gemakkelijk geweest. 6 dagen mij haar niet kammen, wat een luxe. Zondag had ik dan niet echt zeer grote plannen. Lang slapen, in de voormiddag een wandeling gemaakt. Ik had al een paar weken heel veel zin in pannenkoeken. Dus ban ik begonnen met heerlijke pannenkoeken gebakken. Tegen 15 uur had in een hele stapel. In ben dan terug naar die chauffeur geweest om te bedanken voor gisteren. Alleen de vrouw en kindjes waren thuis. Die vonden het super dat ik nog eens langskwam. Direct de heerlijke Belgische pannenkoeken geproefd. Super lieve mensen. Leuk om zo in een familie'tje te zijn.
Deze week weer een heel drukke week achter de rug gehad. Ben vrijdag zelfs om 21 uur gaan slapen en geslapen tot 8 uur. Zeer moe.
Woensdag was er een urgentie in de maturiteit van Goula. Verandering van plannen en snel vertrekken naar het ziekenhuis in Dakoro. De vroedvrouw in Goula gaf mij nog snel een set voor de bevalling te doen in de auto moest het nodig zijn. Het was een nieuwe chauffeur, ik had gezegd als de vrouw moet bevallen dat hij moest assisteren. Hij was daar niet helemaal voor te vindenJ
Onderweg met de auto, een nieuw infuus moeten prikken, maar geen bevalling moeten uitvoeren. Het was een vrouw van 26 jaar die moest bevallen van haar 6 de kind waar er nog 4 van in leven waren. Aangekomen in het ziekenhuis hebben ze een echo gedaan. Bleek dat het kindje dood was. PPPFFFF, geen leuk gevoel. Ze hebben dan een keizersnede gedaan om het kindje eruit te halen.
Vrijdag een drukke dag achter de rug en terugkerend van Soli/ Goula naar Dakoro. Een overvolle auto met personeel dat in de CSI werken. Er waren verschillende lessen zaterdagmorgend. Er waren ook nog enkele referenties. De chauffeur had al een tweede auto gebeld om het volk een beetje te spreiden. We zijn dan toch vertrokken met een overvolle auto. Onderweg kwamen we dan de tweede auto tegen. Nog geen 5 min onderweg met de twee auto's of ze bellen op de radio voor een urgentie in Soli. Terug wisselen van auto's. Uiteindelijk wou iedereen snel naar Dakoro gaan. Ik ben dan van auto gewisseld, samen met de chauffeur de urgentie gaan zoeken. Het was een kindje van 7 jaar met een zeer grote open geïnfecteerde wonde aan de buik. Terug kerend naar Dakoro was het al donker aan het worden. Tegen we aankwamen was het 19u15. Dus echt al nachtJ Het was eens een leuke ervaring om zo te rijden. Nadien was ik echt wel steendood. Vertrokken om 7u30 's morgens en terug komen 12 uur later. Dat is meer dan genoeg. Maar vond het wel leuk. Vandaag (zaterdag) is er een feest in Guidan Murunji. Dat is de plaats waar er een ander project is van MSF België. Daar zijn twee mensen waar ik samen de opleiding in september heb mee gevolgd. Dus wel leuk om die nog eens terug te zien. Ze zijn allebei al eens hier geweest. We zijn maar met 4 van hier die naar daar gaan, maar ik heb er wel zin in het is de eerste keer sinds mijn aankomst hier dat ik Dakoro echt ga verlaten. SPANNENDJ
Het is samen met Dominiek(pediater), Achmed(verpleger ziekenhuis) en Komlan (verantwoordelijke) Die dringend nood heeft aan vakantie. Die is hier nu bijna 5 of 6 maanden en heeft nog steeds geen vakantie genomen. Dat is dan ook zeer duidelijk te merken aan zijn humeur. Jammer genoeg eigenlijk. Maar zelf dankt hij dus dat het niet opvaltJ
Het is met mijn leuke chauffeur die met ons naar daar gaat rijden. Deze morgen passeerde hij het bureau om zijn auto te wassen en dat te zeggen tegen mij. Hij zei dat ik naast hem moest komen zitten in de auto dan kan hij een beetje babbelen. Maar ik denk dat, dat de plaats gaat zijn voor de grote chef.
Nog even een klein nieuwsje over de rebellen. De franse ambassade in Niger heeft alle franse terug gehaald. Alleen de mensen die werken voor MSF mogen blijven omdat die onder de verantwoordelijkheid van MSF staan. De Belgische ambassade heeft dat nog niet gedaan.
Vorige week hebben we allemaal een formulier moeten invullen wat we moeten doen als we ontvoerd worden. Persoonlijk denk ik dat het een beetje overdreven is. Het was een ontvoering in Mali op meer dan 1000 km hier vandaan. Maar bij MSF gaat de veiligheid boven allesJ
Volgende week begin ik aan een nieuw project. Op de moment zijn er 8 case de santé open van de CSI Goula. Volgende week gaan we de 4 case de santé openen in Soli. Eerst de 4 dorpen informeren en nadien een les geven en nadien kan et werk beginnen. Ik denk tegen dat het werk echt goed begonnen is, is het einde december. Maar het is in ieder geval weer een leuke uitdaging.
Hier ga ik het toch weer even bij laten voor de komende 2 wekenJ